Gezond ruzie maken, de spelregels

Goed kunnen ruzie maken is een belangrijke, misschien wel de belangrijkste vaardigheid in elke relatie. Het is een vaardigheid die relaties behoedt voor stagnatie en zorgt voor persoonlijk groei. De essentie van goed ruzie maken is dat je door een ruzie iets leert over jezelf. Dus het doel is niet om de ander te overtuigen of te veranderen.

Góéd ruzie maken is een kunst, en de bijbehorende vaardigheden vind ik heel mooi uiteengezet in het boek van Marshall Rosenberg ‘Geweldloze communicatie’ uit 2003.

Geweldloze communicatie kun je omschrijven als een vorm van communiceren in een conflictsituatie waarbij je vanuit je eigen perspectief met een gesprekspartner contact maakt. Vanuit je eigen perspectief wil zeggen dat je in de ‘ik’-vorm praat, ‘ik vind het vervelend als je zus of zo doet’ en niet ‘het is slecht/asociaal/kwetsend als je zus of zo doet’. Velen kennen dit als de ‘ík boodschap’. Maar voor degenen die nu denken: ‘o dat trucje ken ik wel’, Rosenberg graaft heel wat dieper dan een trucje. Zijn boek is zo rijk en helder dat ik het niet volledig recht kan doen in één blog. Ik zal wel proberen de kern van zijn gedachtengoed onder woorden te brengen.  

Een kenmerkend onderdeel van Rosenbergs benadering is dat je zomin mogelijk generaliseert en oordeelt, door waarneming en oordelen te scheiden, en dat je behoeftes  benoemt  en wensen op een positieve manier kenbaar maakt. De ideeën lijken misschien eenvoudig, de uitvoering is verbluffend moeilijk.