Focusing vervolg
1. ‘Ruimte maken’ (Clearing a space)
Deze eerste stap bij ‘focusing’ gaat in essentie hierom: maak in je innerlijk een ruimte, en trek door die ruimte een denkbeeldige streep; stel je observerende ‘zelf’ op aan de ene kant van de fictieve streep, en zet de dingen die je zorgen baren aan de andere kant van de streep. Je observerende “zelf” registreert van enige afstand alles dat zich als onprettig, verwarrend, problematisch aandient, en zet dit op een rijtje aan de andere kant van de streep. Ieder heeft in zijn of haar leven wel een rijtje problemen dat je met je meedraagt. Niet al die problemen zijn op een bepaald moment actueel. Het gaat er nu niet om alle mogelijke problemen te inventariseren; het gaat er om de probleemgebieden omhoog te krijgen die je nu bezighouden.
Stel jezelf de vragen:
Hoe voel ik me nu? Waarom voel ik me niet echt goed? Wat houdt mij eigenlijk bezig, wat baart me zorgen?
Blijf met je aandacht naar binnen gericht, naar het inwendige van je lichaam, misschien naar je borst of buik. Ga na wat daar gebeurt als reactie op de gestelde vragen. Tast, voel je lichaam (‘Sense within your body’). Blijf rustig zitten, probeer je denken los te laten, en wacht terwijl je contact houdt met je gevoel. Laat de antwoorden langzaam komen vanuit dit contact met je innerlijke bron, je innerlijk voelen. GA NIET IN OP DE PROBLEMEN, observeer alleen dat ze zich aandienen, en zet ze op een rijtje. Blijf ontspannen, kijk alleen, observeer. Blijf je op je gemak voelen. Observeer het, doe een stapje terug, zeg: ‘Ja, dat is er. Ik voel dit, daar’. Creëer een beetje ruimte tussen jou en dat gevoel. Vraag dan wat je nog meer voelt. Wacht op andere gevoelens die opkomen (‘sense’). Meestal is er niet één ding maar zijn er verschillende dingen die omhoog komen.
Ga na wat datgene is waardoor je je niet zo prettig voelt.
2. Gevoelde gewaarwordingen (felt sense of the problem) ;
Stel jezelf dan de vragen: Waar heb ik nou het meeste last van? Wat baart me het meeste zorgen?
Selecteer het probleemgebied waar je aan wilt werken.
BLIJF ER WEL BUITEN: DUIK NIET IN HET PROBLEEM! GA HET NIET ANALYSEREN, GA ER NIET MET JEZELF OVER PRATEN! GA NIET IN OP DE DETAILS VAN HET PROBLEEM. LAAT AL DIE NEIGINGEN TOT ‘RUIS’ ONTSPANNEN PASSEREN. Blijf het geheel zien, en bekijk het van enige afstand.
Stel de vraag: Waar gaat het bij dit probleem eigenlijk om?
Stel je open voor het antwoord dat je gevoel je geeft. Probeer het gevoel te lokaliseren: waar in je lichaam doet het zich voor? Wat doet zich voor? Besteed daar aandacht in je lichaam waar je gewoonlijk de dingen voelt. Daar, op die plek, kun je je gewaar worden van een bepaald gevoel dat opgeroepen wordt. Geef jezelf de gelegenheid om je gewaar te worden van de onduidelijke gevoelens van dat geheel. Wees geduldig, wacht rustig, heb vertrouwen.
Probeer op die manier in contact te komen met ‘the felt sense of a problem’, de gevoelens die onder de oppervlakte liggen, net als topje van de ijsberg. Wacht tot zich een gevoel aandient, en merk het op. Het waargenomen gevoel (‘felt sense’) doet in eerste instantie misschien vaag aan, je bent misschien geneigd er aan voorbij te gaan, het als niet belangrijk af te doen. Blijf er bij, wacht tot je de innerlijke aura voelt die het hele probleem omvat. Laat dit gevoel er gewoon zijn zonder er iets mee te doen.
Naarmate je het meer doet zul je er een bepaalde gevoeligheid voor ontwikkelen, het wordt steeds duidelijker waar het om gaat.
3. Het vinden van een typering (trefwoord)
Stel de vraag: Hoe kan ik deze gevoelens typeren? Wat is hun aard?
Probeer een typering te geven door een woord, een zin, of een beeld te laten opkomen vanuit het ontstane gevoel. Het kunnen aanduidingen zijn als benauwd, beklemd, onbuigzaam, stijf, bang, verlegen, hulpeloos, vast zitten, bezorgd, zwaar, springerig, agressief; of een zin als ‘als in een kooi’, ‘moeten presteren’; of een beeld als ‘een zwaar geladen bal’, enz. Blijf bij het gevoel tot je een woord/zin/beeld gevonden hebt dat precies het gevoel weergeeft. Laat het woord/de zin/ het beeld uit het gevoel komen, niet uit je hoofd. Je gevoel leidt je daarbij, net zoals je bezig bent met het in je ‘mind’ zoeken naar wat je vergeten bent.