Geplaatst op

Professionele identiteit: het fundament onder jouw handelen als leraar

Jolijn van de Hoef

In de hectiek van alledag is het gemakkelijk om vooral bezig te zijn met wat er moet gebeuren: lessen voorbereiden, toetsen nakijken, gesprekken voeren, vergaderen. Maar onder al dat handelen ligt iets wezenlijks: jouw professionele identiteit. Wie jij bent als leraar, hoe je kijkt naar leerlingen, collega’s en onderwijs – het vormt het fundament onder alles wat je doet. In deze blog verkennen we wat professionele identiteit is, waarom het essentieel is, en hoe je er bewust aan kunt werken.


Wat is professionele identiteit?

Professionele identiteit gaat over hoe jij jezelf ziet in je rol als leraar. Het gaat om jouw waarden, overtuigingen, ervaringen en ambities. Het is de bril waardoor je naar het onderwijs kijkt én de motor achter jouw gedrag.

Waar de een zichzelf ziet als coach en verbinder, positioneert een ander zich als inhoudelijk expert of mentor. Beide zijn waardevol. Het gaat erom dat je weet wat jou drijft, wat je belangrijk vindt in je werk en hoe dat zichtbaar wordt in je dagelijks handelen.

Professionele identiteit is geen vaststaand iets. Het is dynamisch, in ontwikkeling, en sterk beïnvloed door de omgeving waarin je werkt. Gesprekken met collega’s, feedback, veranderingen in je team of in het onderwijsbeleid: alles draagt bij aan hoe jij jezelf als professional vormgeeft.


Casus Sarah: van twijfel naar stevigheid

Sarah, een ervaren leerkracht in groep 7, voelt zich de laatste tijd uit balans. Ze merkt dat ze sneller twijfelt aan haar aanpak en zich terugtrekt in teamvergaderingen. Wanneer haar teamleider in een ontwikkelgesprek doorvraagt, vertelt Sarah: “Soms weet ik gewoon niet meer wie ik ben als leerkracht. Wat ik belangrijk vind, lijkt niet meer te passen bij hoe het nu moet.”

Samen verkennen ze wat haar altijd heeft gedreven in het vak. Sarah vertelt over het belang van vertrouwen, over hoe zij kinderen altijd de ruimte geeft om zichzelf te zijn. “Ik geloof dat kinderen leren als ze zich veilig voelen, maar ik ben gaan denken dat ik daar alleen in sta.”

De teamleider koppelt Sarah aan een collega met een vergelijkbare visie. Ze gaan samen lessen ontwerpen waarin pedagogisch vertrouwen centraal staat. Gaandeweg hervindt Sarah haar zelfvertrouwen. Ze zegt: “Ik ben niet veranderd, maar ik weet nu beter hoe ik mijn plek kan innemen vanuit wie ik ben.”


Waarom professionele identiteit ertoe doet

Een duidelijke professionele identiteit zorgt voor houvast, richting en stevigheid. Het helpt je bij:

  • Keuzes maken – Wat past bij jou en wat niet?
  • Samenwerken – Hoe verhoud je je tot anderen in het team?
  • Reflecteren – Waarin wil je groeien en wat wil je vasthouden?
  • Handelen in complexe situaties – Wat doe je als belangen botsen of druk toeneemt?

Als je weet wie je bent als leraar, kun je bewust(er) afwegen wat je doet – en waarom. Je voorkomt dat je geleefd wordt door systemen, verwachtingen of trends, en je blijft trouw aan je waarden.


Professionele identiteit en teamleren

Hoewel professionele identiteit persoonlijk is, ontstaat en ontwikkelt deze zich in interactie met anderen. In een lerend team krijg je ruimte om jezelf te laten zien, je twijfels te delen en feedback te ontvangen. Teamleren betekent ook dat ieders perspectief ertoe doet.

Teams die aandacht besteden aan professionele identiteit:

  • voeren diepere gesprekken over visie en werkwijze;
  • durven kritisch te zijn op elkaar én op de schoolcultuur;
  • verbinden individuele kracht aan gezamenlijke ontwikkeling.

In zulke teams ontstaat een gedeelde verantwoordelijkheid voor goed onderwijs, zonder dat iedereen hetzelfde moet zijn.


Werken aan je professionele identiteit: 5 praktische suggesties

  1. Schrijf jouw ‘onderwijsmanifest’
    Noteer in één A4’tje: waarom je dit werk doet, wat jou typeert als leraar, en wat je belangrijk vindt voor leerlingen.
  2. Reflecteer op dilemma’s
    Denk terug aan een situatie waarin je twijfelde. Wat zei dat moment over jouw waarden en overtuigingen?
  3. Vraag om een ‘beeld van jou’
    Laat een collega vertellen hoe hij/zij jou als professional ziet. Herken je je in dat beeld?
  4. Bespreek je drijfveren in het team
    Organiseer een studiedag of teamgesprek waarin ieder teamlid zijn/haar professionele kern deelt.
  5. Blijf leren, maar vanuit eigen koers
    Koppel je professionele ontwikkeling aan wie jij bent. Volg geen trainingen ‘omdat het moet’, maar omdat ze passen bij jouw groeilijn.

Tot slot: durf jezelf te zijn in je vak

Leraar zijn is geen trucje of een rol die je speelt. Het is een vak dat vraagt om persoonlijke betrokkenheid, professionele keuzes en een heldere identiteit. Door stil te staan bij wie jij bent als leraar, geef je richting aan je handelen – én word je een anker voor je leerlingen, collega’s en de school.

Je hoeft niet perfect te zijn. Maar je moet wel jezelf zijn. Dáár begint het verschil dat jij maakt.

Geplaatst op

De leraar als professional- waarom jouw ontwikkeling ertoe doet

Hoe ontwikkel je professionele identiteit als leraar

In een tijd waarin het onderwijs verandert en onder druk staat, groeit het besef dat de kracht van een school begint bij de leraar. Niet alleen door kennis over te dragen, maar juist door te groeien in het professioneel handelen. De leraar als professional vormt de kern van goed onderwijs. In deze blog lees je waarom het ontwikkelen van een sterke professionele identiteit zo belangrijk is en hoe je daar vandaag nog stappen in kunt zetten.

Wat betekent het om een professionele leraar te zijn?

Leraren zijn opgeleid met een stevige basis in pedagogiek en didactiek. Toch gaat professioneel leraarschap verder dan lesgeven alleen. Het draait om verantwoordelijkheid nemen, bewust handelen, reflecteren, samenwerken en continu leren. Professioneel zijn betekent dat je niet alleen oog hebt voor je eigen lespraktijk, maar ook voor de bredere context waarin je werkt: het team, de school en de ontwikkeling van de leerling.

Je professionele identiteit als leraar ontwikkel je niet van de ene op de andere dag. Het is een voortdurend proces waarin je jezelf leert kennen, je overtuigingen onderzoekt en je houding vormgeeft. Dat proces vraagt ruimte, dialoog en erkenning van jouw rol als lerende professional.


Voorbeeld uit de praktijk: Sarah in het team

Sarah is al tien jaar werkzaam in het basisonderwijs. Ze is een bevlogen leerkracht die graag eigenaarschap bij leerlingen stimuleert. Toch voelt ze zich de laatste tijd onzeker. Ze vraagt zich af of ze het ‘wel goed genoeg’ doet in vergelijking met collega’s die zich profileren als onderwijsvernieuwers.

In een teamgesprek over professionele ontwikkeling durft ze haar twijfels te delen. Tot haar verrassing blijken meer collega’s met dezelfde vragen te zitten. De teamleider stelt voor om niet alleen naar individuele groei te kijken, maar juist ook naar wat het team samen nodig heeft. Het gesprek leidt tot meer openheid, wederzijdse feedback en het besef dat professionele ontwikkeling geen individuele reis is, maar een gezamenlijke zoektocht naar kwaliteit.

Voor Sarah is dit een kantelpunt. Ze voelt zich gezien, durft meer vragen te stellen en ontdekt dat ze met haar ervaring juist een verbindende rol kan spelen in het team. Ze zegt later: “Ik dacht dat ik als professional alles zelf moest weten, maar nu zie ik dat ik groei door de ander.”


Professionele identiteit: de basis van jouw handelen

Wie ben jij als leraar? Welke waarden sturen jouw keuzes? Wat betekent het voor jou om ‘goed onderwijs’ te geven? Deze vragen raken de kern van jouw professionele identiteit.

Professionele identiteit is de optelsom van je ervaringen, overtuigingen, drijfveren en leerprocessen. Het is geen statisch geheel, maar ontwikkelt zich in interactie met collega’s, leidinggevenden en leerlingen. Door hierover in gesprek te blijven, ontstaat eigenaarschap: je gaat steeds bewuster handelen en neemt verantwoordelijkheid voor je ontwikkeling én die van de ander.


Van individuele ontwikkeling naar collectieve professionaliteit

Goed onderwijs is teamwerk. Juist daarom is het belangrijk dat scholen een cultuur creëren waarin professionele ontwikkeling niet iets ‘voor erbij’ is, maar onderdeel van het dagelijks werk. Dat vraagt om collectieve professionaliteit: samen leren, samen reflecteren en samen koers bepalen.

Een professionele schoolorganisatie investeert in:

  • Gedeelde pedagogische waarden
  • Ruimte voor feedback en reflectie
  • Duidelijkheid over rollen en verantwoordelijkheden
  • Leiderschap dat ruimte geeft en vertrouwen bouwt

Als deze bouwstenen op hun plek vallen, ontstaat een lerende organisatie waarin elke leraar – ervaren of startend – zich uitgenodigd voelt om te groeien.


Bouwstenen voor professioneel handelen in het onderwijs

Wil je als leraar werken aan je professionele identiteit? Start dan klein, maar bewust. Hieronder vijf concrete bouwstenen:

  1. Zelfreflectie
    Sta regelmatig stil bij je handelen. Wat ging goed vandaag? Waar liep je op vast? Wat zou je anders doen?
  2. Feedbackcultuur
    Vraag actief feedback van collega’s en geef het ook. Feedback is geen kritiek, maar een uitnodiging om samen te groeien.
  3. Teamleren
    Zoek collega’s op. Deel ervaringen, bespreek dilemma’s, organiseer leergesprekken of intervisie. Samen leren versterkt jullie gezamenlijke kwaliteit.
  4. Eigenaarschap nemen
    Zie jezelf niet alleen als uitvoerder, maar als mede-eigenaar van de ontwikkeling van jouw klas én het team.
  5. Verbinding met visie
    Weet wat de visie van je school is en verbind daar jouw handelen aan. Maar wees ook kritisch: hoe geef jij die visie betekenis in de praktijk?

Tot slot: jouw ontwikkeling doet ertoe

Elke dag sta je als leraar voor een klas met leerlingen die jou nodig hebben. Niet alleen om kennis op te doen, maar ook om zich te ontwikkelen als mens. Dat vraagt om leraren die stevig staan, die zich bewust zijn van wie ze zijn en waarom ze doen wat ze doen.

Jouw professionele ontwikkeling doet ertoe. Niet omdat het moet, maar omdat het bijdraagt aan krachtig onderwijs – voor jezelf, voor je team en vooral voor je leerlingen.

Geplaatst op Geef een reactie

Soms weet je dat je iets anders moet doen en lukt dat gewoon niet. Herken je dat?

Iedere keer draai je in het zelfde cirkeltje rond.
Je vertelt jezelf met je hoofd wat je moet denken wat je moet voelen en moet doen.
Je probeert perspectief te nemen op de situatie. Maar iets in jou wil het gewoon niet pakken en kan het gewoon niet pakken.

Soms is er dan iets anders nodig. Binnen de NLP mastercoach opleiding die ik volg, kijk je ook naar je eigen patronen en denkroutines.

In de afgelopen maanden kwam ik een thema tegen waar ik toch nog eens naar wilde kijken.
Ik had er weken over gepiekerd en allerlei dingen uitgeprobeerd. Maar iedere keer was er weer diezelfde beweging in mij. Ik wist gewoon niet welke methode ik in kon zetten om, zoals dat gezegd wordt, de energie weer te laten stromen. En weer verder te kunnen ontwikkelen.

Het thema wat ik tegen kwam speelde zowel in mijn werk als privé. En dan is er zo’n moment dat je zegt: “Ja, ik heb een probleem ik weet de oplossing niet. Maar ik wil er wel wat mee”.

Dan is het heerlijk dat je iemand kent die zichzelf als instrument in wil zetten om met jou te kijken naar wat jouw systeem vertelt over wat er uit balans is en hoe het weer in balans komt.

Iedere keer ben ik weer verrast door wat je eigen onbewuste weet te vertellen. En dat je door hele kleine verschuivingen in jezelf, kunt zorgen dat de blokkade opgeheven wordt en direct een verschil maakt in je leven.

“Alle hulpbronnen zijn al in jezelf aanwezig”.

#Groei
#Ontwikkeling
#Professional
#Vitaliteit

Het NLP Instituut

Geen alternatieve tekst opgegeven voor deze afbeelding

Geplaatst op Geef een reactie

“Blijvende ontwikkeling van bekwaamheid hangt samen met competentie in reflectie en ontwikkeling”.

Dit is iets wat we weten vanuit onderzoek. Maar willen en kunnen professionals wel leren?

Vorige week hield ik een poll over waar leidinggevenden in organisaties op dit moment het meest tegen aanlopen. Het item wat het meeste scoorde was; “het professioneel gedrag intern”.

In mijn werk geef ik regelmatig trainingen op verschillende scholen aan docenten. Soms overvalt het me wanneer ik gebeld wordt en aangegeven wordt dat men vooral kennis overdracht wil en dat ze reflectie en ontwikkeling zelf wel toepassen. Dit botst met mijn visie op leren. Omdat ik geloof dat je leert aan de hand van kennis, emotie en context. En vooral door de dialoog aan te gaan met elkaar. Daarbij hoort openheid, eerlijkheid en flexibiliteit.

Toch wil ik dienend zijn aan de organisatie en op dat moment geven wat zij vragen.

Een aantal opvattingen die bekend zijn over leren zijn:
1. Leren wordt gezien als het opvatten van het oplossen van een probleem.
Er wordt gezegd dat je mag leren van je fouten, maar hoe succesvoller je als professional bent, hoe groter de kans is dat je nooit uit je succes en ervaring treedt.
2. Veel energie wordt gestopt in motivatie om te leren en te weinig in het aanpakken van de denkroutine zelf. Het gaat erom dat je leert na te denken over je eigen denken, zo leer je buiten je eigen kaders denken.
En wanneer je buiten eigen kaders leert denken, ben je ook in staat om perspectief te nemen. Waardoor nieuwe inzichten kunnen leiden tot anders denken, ander gedrag en routines.


Wanneer je dit bespreekbaar wilt maken is het van belang dat er veiligheid en openheid is. Als trainer die vijf keer per jaar voorbij komt, is dat niet altijd aan mij. Ook daar wil ik respect voor het wereldbeeld van de ander hebben.

Om eerlijk te denken over je eigen denken en opvattingen, is het van belang je kwetsbare kant te laten zien. Wanneer dit nog spannend is, is een logische reactie dat je nog meer oude denkroutines naar voren brengt. Denk hierbij aan allerlei meningen, theorieën en aannames.

Wil je de uitdaging toch aangaan? En een manier vinden om toch even los te komen van je eigen denken? Zorg dan dat je informatie krijgt die echt afwijkend is.

Hoe kun je dat doen?
– Neem af en toe een moment om expliciet te reflecteren op wat je doet en hoe je dat doet.
– Vraag collega’s om je specifieke feedback te geven op je werk. Dat klinkt misschien voor de hand liggend maar zeg eens eerlijk hoe vaak doe je dat nou echt?
– Ga eens na wat de meeste waardevolle leermomenten voor je waren de afgelopen twee maanden. Wat typeert deze momenten?
– Nodig een collega uit waarvan je weet dat hij vanuit een ander perspectief met je mee denkt.
– Luister echt goed naar de reactie van iemand die het niet met je eens is. Of voor wie je eigenlijk allergisch bent.

Ik ben benieuwd welke nieuwe inzichten je hierdoor op doet!


#Leren #Teams #Ontwikkelen

Geen alternatieve tekst opgegeven voor deze afbeelding

Geplaatst op Geef een reactie

“Mijn collega’s waren helemaal happy met deze observatiemomenten”.

Ik heb eerder leerkrachten niet echt enthousiast horen spreken over het observeren van hun lessen. Herken je dat?
Iedere keer voelt het alsof iemand achterin zit te kijken of jij het wel goed doet. Je voelt je gespannen en bent niet echt jezelf.

Vanmiddag was ik samen met mijn collega (Martine van Schaik, rekenkundige) bij een bestuur in Tiel. De ambitie van het bestuur is de kwaliteit van het reken onderwijs structureel verhogen.

Wat als je de camera nu eens een keer op de leerlingen zet in plaats van op de leerkracht? Het geeft je een heleboel informatie als je na je lessen de beelden analyseert. Dan maar een keer niet nakijken, dit is ook data.

In plaats van top down aansturen is er in samenwerking met leerkrachten, rekencoördinatoren, IB-ers, directeuren experts vanuit de Marnix academie en het Marnix Onderwijscentrum een gezamenlijk leerproces gestart.

Door samen te observeren wat de leerlingen nodig hebben, hier interventies bij te ontwerpen en leergesprekken te voeren ontstaat er bestuursbreed leren en ontwikkelen. Men weet elkaar te vinden.

Ik ben onder de indruk van de expertise, de rijke leergesprekken en de focus die dit traject heeft: “Wat merkt de leerling ervan dat wij dit hier met elkaar doen”?
Door deze vraag centraal te stellen worden scherpere keuzes gemaakt.

De professionele dialoog is het logische gevolg van het centraal stellen van het belang van de leerling. Waar ik in het begin van het traject nog leerkrachten aarzelend hoorde over facilitering, gaan zijn nu vrij het gesprek aan binnen de school om datgene bespreekbaar te maken wat het leerproces van de leerling dient.

Ik ben benieuwd waar we over een half jaar staan.

Karin Van Harten Martine van Schaik Stichting CPOB

Geplaatst op Geef een reactie

De herfstvakantie staat weer voor de deur. Kijk jij er naar uit of zie je er tegenop?

Bij mij is het meestal het laatste. Dit komt omdat ik energieke, enthousiaste jonge kinderen heb.
Momenteel is het bij hen erg populair om dat wat die ander net in zijn handen heeft ook te willen. Je kunt wel bedenken wat dit voor discussies en gehuil oplevert.
Dan is werken een makkie.

Hoe richt jij de komende week in? Ik heb er van tevoren al uitgebreid over nagedacht. Wat kan ik beter doen? Een dagje uit waarbij ze afgeleid zijn? Of thuis zitten met alle risico’s van dien, wat betekent dat ik continu politieagentje ben?
Ja, dat eerste dus.

Ik heb er speciaal een museumjaarkaart voor gekocht. Zo heb je elke keer een mogelijkheid om een uitje te doen waar je geen entree voor hoeft te betalen, maar wel lekker weg bent.

Om te zorgen dat ik ook nog een klein beetje bijkom, heb ik ervoor gekozen om ook een abonnement op de kinderopvang en BSO te hebben in de vakanties. Zodat in ieder geval op mijn werkdagen er ruimte is om de kinderen ergens anders te kunnen brengen.

Wanneer je deze mogelijkheid niet hebt is het natuurlijk ook een optie om een andere werkende moeder te vragen om een uitwisseling te doen. Zijn de kinderen op dinsdag bij haar en op woensdag bij jou. Zodat jullie allebei een dag vrij zijn.
Of misschien kun je ze een nachtje naar opa en oma sturen?

Al deze overwegingen riepen bij mij soms wel de vraag op of ik wel een goeie moeder was. Je kunt jezelf natuurlijk een ideaalbeeld voorstellen waarbij je de vakanties als een feestje zou moeten ervaren. En ik verwacht dat die vakanties ook nog wel komen.
Maar voor een werkende moeder met jonge kinderen is vakantie echt een uitdaging. Daar heb ik me bij neergelegd en het is niet erg omdat te erkennen. Het maakt het eigenlijk alleen maar makkelijker, om toe te geven dat het pittig is. Dan kun je er tenminste ook naar handelen en goed voor jezelf zorgen.

Fijne herfstvakantie!

Geplaatst op Geef een reactie

Het leren organiseren

Eigen taal

Als ik een nieuw koffiezetapparaat koop en ik wil het aan de praat krijgen, zoek ik naar een YouTube-filmpje om te zien hoe het moet. Terwijl een ander de handleiding leest, of juist eerst gaat proberen en ontdekken hoe dit apparaat werkt.

We hebben allemaal onze eigen voorkeur als het gaat om leren. Daarnaast doet het er ook nog toe of je visueel of auditief ingesteld bent of welke strategieën je gebruikt om problemen op te lossen.

Leren organiseren is super interessant! Het is een thema waar ik me de afgelopen jaren in verdiepte en waar ik me in blijf ontwikkelen. Vernieuwingsprocessen hebben altijd mijn interesse. De 21e eeuwse vaardigheden, collectieve leerprocessen, professionele leergemeenschappen, onderzoekend en ontwerpend leren en andere containerbegrippen hebben me geïntrigeerd. Wat me vooral bezig houdt is hoe ik de vertaling kan maken naar de praktijk van alle dag. Vandaar dat het thema ‘Het leren organiseren’ mij zo aanspreekt. En vooral ook het leren begeleiden en anderen leren om het leren te begeleiden.

Het leren organiseren

Tijdens een resonansgroep over leerkrachtvaardigheden 21e eeuws leren bij Wereldkidz kwam ik Ben van der Hilst tegen. Ben heeft zijn eigen bedrijf (hetlerenorganiseren.nl) en we spraken over het begeleiden van leren. Dat dit zo’n interessante en uitdagende klus was en veel organisaties verbeter of veranderprocessen ingaan die dan toch mislukken. Ondanks alle goede bedoelingen en ideeën.

Ben vertelde over zijn boek: “Blauwdruk voor de emergente school”. (Emergent betekent “zomaar te voorschijn treden”, daar waar dingen dynamisch ontstaan). Hij benadrukt dat als je de structuur van de organisatie niet verandert innovatie projecten vaak mislukken. De organisatie van ons onderwijs is eigenlijk ook wat ouderwets. Het lijkt op hoe de fabrieken georganiseerd werden in de jaren vijftig. (In volgende blogs komen we hier uitgebreid op terug). Je loopt dan altijd tegen organisatorische en hiërarchische zaken aan. Ook al beslist een professionele leergemeenschap dat iets aangeschaft moet worden, de schoolleider zal altijd beslissingsbevoegdheid hebben. Daar kun je zonder de structuur te veranderen niet omheen.

Cursus voor procesbegeleider “Het leren organiseren”.

Gelukkig zijn veel schoolorganisaties hun structuur aan het veranderen. Teams krijgen meer zeggenschap. Dat vraagt echter wel wat van docenten. Het viel ons op dat veel leerkrachten het moeilijk vinden om processen van leren te begeleiden van collega’s. Dat heeft weer alles te maken met de cultuur binnen de organisatie. Vanuit deze vraag is de cursus ‘Het leren organiseren’ opgezet.

Op dit moment geef ik de cursus aan schoolleiders en leerkrachten van het bestuur Wereldkidz. Zij vinden het belangrijk om samen vorm te geven aan leren en willen daarbij hun eigen taal creëren. Dat doe je door samen te creëren. Met als resultaat dat de gezamenlijke taal zorgt voor het uitdragen van het passende gedrag vanuit het collectieve ‘hart’ van de organisatie.

In de volgende blog lees je hoe Alma zich voelde na de eerste bijeenkomst. Zij weet de ‘plek der moeite’ prachtig te beschrijven!

        Dialoog

Room4it wil deze blogs inzetten om informatie te delen en in gesprek te komen. Deel dus gerust feedback, input, zodat de dialoog op gang komt!

Geplaatst op Geef een reactie

De leraar als professional?!

  • De leerkracht barstte in huilen uit. “Dit raakt me!” zei ze, terwijl ze de ruimte verliet. Ze duidde op de mededeling van de schoolleider dat na de zomervakantie groepsdoorbroken gewerkt ging worden. Ik liep de leerkracht achterna. “Dit is precies wat het is! Wat hier mis is; dit is wat ik bedoel. Men vraagt ons mee te denken, maar ondertussen is al besloten waar het heen gaat”, zei ze terwijl ze haar tranen droogde. Ik voelde met haar mee, want ik begreep wat ze bedoelde.
  •  
  •  
  • Het komt vaker voor dat leerkrachten nog niet mogen meedenken over schoolontwikkeling en de schoolleiding of het bestuur eigenlijk al besloten heeft welke kant het opgaat. Dit is inherent aan de inrichting van de organisatie waarin op Angelsaksische wijze gestuurd wordt. Ik vraag me af of dit te maken heeft met dat er in onderwijsland de verkeerde conclusies getrokken worden als het gaat om termen als: de neuzen dezelfde kant op zien te krijgen. Of om boekjes met titels als “Hoe krijg ik ze mee?”.
  • De lat niet te hoog leggen
    De leraar als professional… Deze tijd vraagt erom dat de leraar als professional serieuzer wordt genomen. Als adviseur hoor ik soms dat ik de lat niet te hoog moet leggen of niet te veel verwachting moet hebben, want de leerkrachten zijn al zo vaak druk met de dagelijkse dingen. Je kan hen niet vragen om ook vakliteratuur te lezen, geïnspireerd te raken door TED talks of andere scholen te bezoeken. Ik merk dat deze uitspraken mij bezig houden. Want het geeft aan dat het een en ander ánders zou moeten, maar leraren niet meer serieus genomen worden.
  • Het team als werkgever
    Hoe anders zou het zijn als het team de werkgever wordt van de school? Als het team bepaalt hoe de dagen ingericht worden en hoeveel tijd er is om te professionaliseren? Dat ze de thema’s aanpakken die er volgens hen toe doen voor de leerlingen en zij buiten het klaslokaal ook mandaat krijgen? Waar hoge verwachtingen zijn van leerlingen is het wat mij betreft ook gezond om leerkrachten als professionals te zien en dus ook hoge verwachtingen van hen te hebben.
  • In de cursus Het leren organiserenzijn we vanuit die visie gestart. We hebben ambities uitgesproken om in vijf dagen te bereiken dat leerkrachten zichzelf trainen in het begeleiden van teamleergesprekken. Daarbij hoort het bewustzijn van eigen drive, motivatie en behoeften, maar ook ruimte kunnen scheppen voor (leer)behoeften van collega’s en balans kunnen vinden voor het groepsproces. Hierbij zetten we methoden is als ‘Werken vanuit je kern (IVLOS, Universiteit Utrecht, 2001), positieve psychologie (Seligman & Csikszentmihalyi, 2000)  en Flow (Van den Hout et.al, 2016).
  • Processen
    Daar is moed voor nodig! In het eigen klaslokaal zijn leerkrachten gewend om de processen die spelen onder het wateroppervlak te benoemen. Maar doe je dat ook binnen je team? Heb je het gesprek over je eigen leervoorkeuren? Hoe kijk je naar een onderwijsleergesprek? Kijk je vooral naar inhoud of ook naar het proces? Hoe komt jouw non-verbale communicatie over? Spreek je meer vanuit je hoofd, je hart, of vanuit je wil?
    Door middel van video-interactie-begeleiding vindt leren in de cursus plaats. Met elkaar voeren we de dialoog over het ontwikkelpunt van iedere deelnemer. Hierdoor ontstaat er zelfvertrouwen en wordt de professionaliteit van de leerkracht ook zichtbaar in het team. Met elkaar worden organisatievormen afgesproken, maar ook aandacht gegeven aan de invloed en betrokkenheid van de gesprekspartners gedurende het onderwijsleergesprek.
  • De leraar uit de inleiding van dit artikel heeft inmiddels meer zicht op het proces waar haar school in zit. Zij heeft zich in het team uitgesproken en de schoolleider heeft verduidelijkt dat de uitspraak genuanceerder opgevat moet worden. Als teamlid neemt ze haar verantwoordelijkheid en laat haar stem horen in het proces. Ik vond het knap; ze wist te benoemen wat haar zo raakte en kon dat uiten in het team. Dat belooft veel goeds voor de toekomst!
Geplaatst op Geef een reactie

De rol van de begeleider?!

Anderhalf uur voordat de sessie zou beginnen kreeg ik een berichtje dat mijn collega die een groep voor haar rekening zou nemen niet aanwezig kon zijn. Mijn eerste reactie was: “Oh nee!”. We hadden besloten om juist deze dag de groep op te delen in een groep leerkrachten en een groep schoolleiders. Onafhankelijk van elkaar hadden we een programma ontwikkeld. Helaas waren er geen collega’s die konden vervangen. Ik zou het toch echt zelf op moeten lossen.

 

Nu houd ik altijd wel van een beetje druk en spanning, dat zorgt soms dat ik beter presteer. En tegelijkertijd dacht ik: “Nu kan ik de principes toepassen”. De principes waar we het over hebben met elkaar bij “Samen het leren organiseren”. Eén van de principes is dat we samen het leren vormgeven. En dat is hiërarchie vrij. Het team is namelijk collectief verantwoordelijk voor het organiseren van leren. De taken en rollen kunnen door iedereen uitgevoerd worden.

Als begeleiders komt het voor dat we onszelf overschatten. Manon Ruijters zei wel eens dat begeleiders mensen zijn die ontwikkeling van andere mensen in de weg kunnen staan. Zoals ik het begrepen heb, bedoelt zij daarmee dat begeleiders de neiging hebben om altijd te helpen en misschien zelfs de stap wel te zetten voor de lerende. En de lerende hiermee de kans te ontnemen om zelf te groeien. Doordat ik alleen was, kon ik niet anders dan alleen het proces organiseren en faciliteren, zodat beide groepen tot hun recht kwamen.

Eerlijk besprak ik met de de deelnemers dat het een creatieve sessie zou worden waarbij we elkaar nodig hadden om onze doelen te halen. Na een korte introductie ging de ene groep zelfstandig aan de slag en kon ik de andere groep begeleiden en zo wisselden deze groepen en opdrachten zich af. Doordat ik niet steeds aanwezig kon zijn bij elke groep, werd het leren automatisch vormgegeven met elkaar. Het waren wederzijdse afhankelijkheid, experimenteren, ruimte geven en vertrouwen die ervoor zorgden dat deze sessie succesvol was.

Ik wil graag vaker het samen verantwoordelijk zijn voor leren actief inzetten, omdat ik er in geloof dat leren plaatsvindt vanuit chaos of verlegenheid situaties. Wat we willen leren is vaak al in ons aanwezig. Wat een begeleider hoort te doen zegt Otto Scharmer heel mooi. Hij zegt dat het gaat om “Generative listening”. Dat betekent verbinden met de wereld. De dingen te kunnen laten gaan en te komen. Een goede begeleider luistert naar wie je in potentie kunt zijn.