Ik heb eerder leerkrachten niet echt enthousiast horen spreken over het observeren van hun lessen. Herken je dat?
Iedere keer voelt het alsof iemand achterin zit te kijken of jij het wel goed doet. Je voelt je gespannen en bent niet echt jezelf.
Vanmiddag was ik samen met mijn collega (Martine van Schaik, rekenkundige) bij een bestuur in Tiel. De ambitie van het bestuur is de kwaliteit van het reken onderwijs structureel verhogen.
Wat als je de camera nu eens een keer op de leerlingen zet in plaats van op de leerkracht? Het geeft je een heleboel informatie als je na je lessen de beelden analyseert. Dan maar een keer niet nakijken, dit is ook data.
In plaats van top down aansturen is er in samenwerking met leerkrachten, rekencoördinatoren, IB-ers, directeuren experts vanuit de Marnix academie en het Marnix Onderwijscentrum een gezamenlijk leerproces gestart.
Door samen te observeren wat de leerlingen nodig hebben, hier interventies bij te ontwerpen en leergesprekken te voeren ontstaat er bestuursbreed leren en ontwikkelen. Men weet elkaar te vinden.
Ik ben onder de indruk van de expertise, de rijke leergesprekken en de focus die dit traject heeft: “Wat merkt de leerling ervan dat wij dit hier met elkaar doen”?
Door deze vraag centraal te stellen worden scherpere keuzes gemaakt.
De professionele dialoog is het logische gevolg van het centraal stellen van het belang van de leerling. Waar ik in het begin van het traject nog leerkrachten aarzelend hoorde over facilitering, gaan zijn nu vrij het gesprek aan binnen de school om datgene bespreekbaar te maken wat het leerproces van de leerling dient.
Ik ben benieuwd waar we over een half jaar staan.
Karin Van Harten Martine van Schaik Stichting CPOB
